ورزش های مناسب برای کودکان

ورزش های مناسب برای کودکان

فعالیت های ورزشی برای کودکان بسیار مهم و ضروری است زیرا باعث ایجاد نشاط و رشد و تکامل کودک میگردد، برای هر سنی یک نوع ورزش برای کودک مفید و جذاب میباشد، پس ببینید کودک شما از چه نوع ورزشی لذت میبرد .

اما کودک برای شروع فعالیت‌های ورزشی باید یک سری مراحل زیربنایی و اولیه را طی کند تا هرم رشدی وی دچار آسیب نشود. مهارت‌های بنیادی و تعادل کودک مثل راه رفتن، دویدن، پرتاب کردن و لی‌لی کردن از ۱۱ ماهگی شروع و تا ۶ سالگی تکمیل می‌شود. در این زمان ترغیب کودک به انجام فعالیت‌های ورزشی سنگین نه تنها کودک را نسبت به آن رشته ورزشی بی‌انگیزه می‌کند و اعتماد به نفس وی را از بین می‌برد بلکه احتمال دارد به رشد وی هم آسیب برساند.

صرف‌نظر از سن کودکتان، او یکسری اولویت‌ها دارد. برخی بچه‌ها از همان ابتدا به آب علاقه دارند درحالی‌که ممکن است دیگران از آن بترسند و به آن واکنش نشان دهند. بعضی‌ها از بازی‌های خشن استقبال می‌کنند و برخی دیگر از بالا و پایین پریدن خوش‌شان می‌آید. شما ممکن است ستاره تیم فوتبال خودتان باشید اما ممکن است فرزندتان شنا را ترجیح بدهد. بچه‌ها نیازی به ورزش‌های سازمان‌یافته ندارند تا بتوانند مهارت‌های ورزشی‌شان را توسعه دهند. ادوارد لاسکوسکی، پزشک ورزش مایوکلینیک می‌گوید: «سبک زندگی سالم حتما نباید شامل ورزش حرفه‌ای باشد. این مهم است که فرزند شما در برخی فعالیت‌های بدنی دخیل باشد خواه هاکی باشد یا دوچرخه سواری با خانواده یا بازی بسکتبال با بچه‌های همسایه.» سرعت رشد کودکان با یکدیگر برابر نیست بنابراین بهتر است نسبت به سطح بلوغ جسمی و سطح مهارت فرزندتان عمل کنید. ورزش‌های متناسب با سن در ادامه معرفی می‌شوند:

 

۲ تـا ۳ سال

این بچه‌ها چه ویژ‌گی‌هایی دارند؟

بچه‌های بسیار کوچک در این سن شروع به یادگیری حرکات بسیار ابتدایی و اولیه می‌کنند؛ دویدن، گرفتن، پریدن و… . البته نکته حائز اهمیت این است که آن‌ها برای ورزش‌های ساختاری بیش از حد جوان هستند. در این سن توجه به حرکات کودک و البته تشویق به موقع و مناسب اهمیت زیادی دارد. اگر مربی که با کودک کار می‌کند، مدام بر سر کودک فریاد بزند یا فقط اجازه دهد برخی از بچه‌های ماهر بازی کنند، کودک بی‌انگیزه خواهد شد. سعی کنید مربی را بشناسید و از عملکردش اطمینان حاصل کنید.

 

ورزش‌های مناسب این گروه چیست؟

دویدن و راه رفتن در حیاط خانه
بازی‌های آبی مثل استخر بادی و بازی با عروسک‌ها
ژیمناستیک همراه با مربیان مجرب

 

۴ تـا ۶ سال

این بچه‌ها چه ویژ‌گی‌هایی دارند؟

در این سن کودکان می‌توانند ورزش‌های جهشی را انجام دهند اما همچنان نمی‌توانند ورزش حرفه‌ای انجام دهند. در این سن کودکان توانایی شرکت در ورزش‌های سازمان‌یافته مثل فوتبال را ندارند. همچنین توانایی حرکتی و تعادلی آنها کامل نیست و محدوده توجه کودکان محدود به مهارت‌هایی مانند طناب‌بازی و توپ‌بازی است. پس از ۶ سالگی مهارت‌های حرکتی کودکان و احساس ایمنی‌شان تقویت می‌شود. فرزندتان بعد از این سن ممکن است برای ورزش‌های تیمی آماده باشد. هنگامی که کودک وارد ورزش‌های سازمان‌یافته می‌شود باید اطمینان حاصل کنید که فرزندتان در نهایت می‌خواهد بازی کند و هرگز او را وادار به پیوستن به یک تیم نکنید.

 

ورزش‌های مناسب این گروه چیست؟

بازی‌هایی مانند لی‌لی و بالابلندی
طناب‌بازی توپ‌بازی
سواری سه‌چرخه و دوچرخه با چرخ‌های آموزشی
شنا

 

۷ تا ۱۰ سال

این بچه‌ها چه ویژ‌گی‌هایی دارند؟

سنین ۱۰-۷ سالگی: گرچه بهبود تعادل و حرکت به‌دست آمده اما هنوز هماهنگی لازم بین دست و چشم به‌وجود نیامده است بنابراین کودک می‌تواند به‌طور محدود به ورزش‌های سازمان‌یافته بپردازد. ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک و شنا برای کودک مناسب است. در این سن تاکید بر آموزش تکنیک است و باید به رقابت و مسابقه کمتر اهمیت داده شود.

 

ورزش‌های مناسب این گروه چیست؟

بیسبال
ژیمناستیک
تنیس
دوچرخه‌سواری

 

۱۰ سال و بالاتر

این بچه‌ها چه ویژ‌گی‌هایی دارند؟

در این سنین سطح فهم کودک و توانایی یادگیری، تعادلی و حرکتی او افزایش می‌یابد و کودک می‌تواند حرکات پیچیده و تکنیک و تاکتیک را یاد بگیرد و در ورزش‌های سازمان‌یافته شرکت کند. کودکان باید دقت داشته باشند که تمرین‌ها متناسب با وزن‌شان باشد. اگر بین چند نوع ورزش می‌خواهید تصمیم بگیرید به کودکتان اجازه دهید، طیفی از فعالیت‌ها را امتحان کند. کودکان کوچک‌تر می‌توانند قبل از انتخاب بین یک یا دو ورزش گزینه‌های مختلف را امتحان کنند. هرچه کودک ورزش‌های بیشتری را امتحان کند و به این نتیجه برسد که در یک رشته ورزشی خوب عمل می‌کند، به همان میزان لذت بیشتری از آن فعالیت خواهد برد. هم ورزش‌های تیمی مانند فوتبال را امتحان کنید و هم ورزش‌های انفرادی مانند تنیس و دوومیدانی.

 

ورزش‌های مناسب این گروه چیست؟

فوتبال
قایقرانی
والیبال
دوومیدانی

 

ژیمناستیک

ژیمناستیک ورزشی است که حرکات بدن را هماهنگ و موزون می‌کند. در حقیقت ژیمناستیک را می‌توان به‌عنوان یک هنر در نظر گرفت. در ژیمناستیک میزان توانایی، قدرت، هماهنگی و انعطاف بدنی افراد ارزیابی می‌شود. در تاریخچه ژیمناستیک ورزشکاران متعددی وجود دارند که دنیا را با حرکات و اجرای فوق‌العاده‌شان تحت‌تاثیر قرار داده‌اند. بچه‌ها در این سن می‌توانند این ورزش را امتحان کنند.

 

شنا

شنا از جمله ورزش‌های سازماندهی شده و مناسب برای کودکان است. وقتی کودک در سنین پایین شنا کردن را یاد میگیرد، مهارت زنده ماندن را می‌آموزد و می‌تواند آن را برای نجات خود و دیگران به کار گیرد. اما کودکان زیر ۳ سال به لحاظ رشدی، آمادگی آموزش به تنهایی را ندارند و نمی‌توانند به حرف مربی گوش دهند یا آموزش‌های او را دنبال کنند. آموزش شنا برای کودکان بالای ۳ سال حول محور آمادگی مهارت‌های آبی است. در مورد آموزش شنا کودکان به چند گروه سنی تقسیم می‌شوند. آنها ابتدا با قوانین ساده ایمنی در آب و نگهداشتن نفس و حرکات ابتدایی دست و پا آشنا می‌شوند و همین‌طور که بزرگ‌تر می‌شوند، مهارت‌های سخت‌تر را می‌آموزند.

 

تنیس

به نقل از بهترین کودک : کودکان از ۷ سالگی می‌توانند بازی تنیس را شروع کنند . تنیس‌بازان باید بدنی نرم داشته باشند، زیرا تنیس نیاز به سرعت و مهارت دارد. حین انجام بازی تنیس، در هر بار استراحت باید مقداری آب نوشیده شود. تنیس به قوی شدن ماهیچه‌های پا و بازو کمک می‌کند و یک ورزش مناسب برای حفظ وزن مناسب در کودکان است. این ورزش در عین حال جزو ورزش‌های گران محسوب می‌شود زیرا هم راکت گرانقیمتی دارد و هم اجاره زمین تنیس هزینه مضاعفی دارد.در نهایت تنیس نیاز به یک روش مناسب دارد و باید توسط یک مربی مجرب آموزش داده شود.

نهایتا” ورزش های بسیار پر برخورد و یا ورزش هایی که فشار وارده بر بدن بیش از حد متعارف می باشد مانند وزنه برداری، کشتی، فوتبال آمریکایی، هاکی و بوکس بعد از سنین بلوغ و ۱۵ سالگی توصیه می شود.

از مهم‌ترین آسیب‌های جسمانی فعالیت‌های سنگین که کودکان را تهدید می‌کند، آسیب به صفحات رشد استخوان‌ها است که معمولا این تهدید در دختران از سن ۱۰ تا ۱۴ سالگی و برای پسران ۱۳ تا ۱۷ سالگی است. در این دوره سنی تمرینات سنگین با وزنه شدید و پریدن‌های مداوم به ویژه روی آسفالت یا سالن‌هایی که زمین آن‌ها خشک است، به صفحات رشد استخوان‌ها آسیب وارد می‌کند و چون این صفحات در این سنین حالت غضروفی دارد، ملتهب می‌شوند و این امر منجر به بسته شدن سریع صفحات رشد استخوان‌ها خواهد شد.

 

منبع 

 اهمیت ورزش شنا برای کودکان

شنا یکی از مهارت‌های مهم در زندگی است. کودکان باید یاد بگیرند که چگونه خوب شنا کنند. حتی اگر کودکان نخواهند مرتبا شنا کنند باید این مهارت را بیاموزند چون ممکن است زمانی در آب بیفتند و نتوانند خود را نجات دهند.

شنا یکی از مهارت‌های مهم در زندگی است. کودکان باید یاد بگیرند که چگونه خوب شنا کنند. حتی اگر کودکان نخواهند مرتبا شنا کنند باید این مهارت را بیاموزند چون ممکن است زمانی در آب بیفتند و نتوانند خود را نجات دهند.

در کنار این قضیه، شنا ورزشی است که تمام بدن را به کار می‌گیرد و تا سنین بالا می‌توان این فعالیت را ادامه داد. بسیاری از کودکان توانایی شنا کردن ندارند و به همین خاطر است که در کشور آمریکا، غرق شدن دومین دلیل مرگ در بین کودکان بین یک تا 19 سال است. سه سال پیش آکادمی تخصصی کودکان آمریکا، قوانین خود را به روز کرد و تاکید کرد که کودکان بالاتر از چهار سال باید شنا بیاموزند.

طبق آمار انجمن شناگران آمریکا 70 درصد از کودکان آمریکایی – آفریقایی ، 60 درصد از کودکان لاتین و 40 درصد از کودکان سفید پوست در آمریکا شنا بلد نیستند. کمبود امکانات و بودجه مالی یکی از دلایل این مساله است. دلایل دیگر می‌تواند ترس و مشکلات فرهنگی باشد.

لین شر، محقق درباره شنا می‌گوید : بزرگسالانی که نمی‌توانند شنا کنند اغلب از آب می‌ترسند و به طور مستقیم یا غیر مستقیم این ترس را به کودکان خود منتقل می‌کنند. معلمان مدارس می‌گویند والدینی که از آب می‌ترسند نمی گذارند که کودکانشان به استخر بیایند.

والدین بهترین مربیان برای کودکانی که از آب می‌ترسند نیستند، اما بهتر است در جلسات اول شنا در کنار استخر حضور داشته باشند. بهتر است والدین بهترین مربی شنا را برای کودکان خود پیدا کنند.

کودکانی که از آب می‌ترسند، سخت‌تر در کلاس‌های شلوغ، شنا یاد می‌گیرند و بهتر است این کودکان در کلاس‌های کم جمعیت یا کلاس‌های خصوصی شنا یاد بگیرند. حداقل چند جلسه اول برای آنها بهتر است خلوت باشد. مربیان برای آموختن شنا به کودکانی که از آب می‌ترسند، ابتدا باید ترس آنها را از بین ببرند. این کار را می‌توان با فرو بردن صورت در آب شروع کرد. کودکان باید صورت را در آب فرو ببرند و چند لحظه نگه دارند. سپس صورت را بالا بیاورند و نفس بگیرند. سپس به آنها آموزش داده می‌شود که در آب غوطه ور شوند و در حال انجام حرکات ساده نفس بگیرند.

کودکان هر چقدر هم که خوب شنا را یاد بگیرند به این معنی نیست که از غرق شدن در امان هستند. آنها همیشه باید در محیطی شنا کنند که شخصی بر آن نظارت دارد.

والدین باید به کودکان قوانین و نکات ایمنی را گوشزد کنند. قانون اول این است که کودک نباید تنها شنا کند. شخص بزرگسالی که شنا کردن را بلد است باید همیشه حضور داشته باشد و به کودک توجه کند. کسانی که مراقب کودکان در حال شنا هستند باید احیای قلب و شش را بلد باشند. تنها نیم دقیقه‌ لازم است تا کودکان بیهوش شوند. کودکان باید بیاموزند که در آب با هم شوخی‌های خطرناک انجام ندهند و هیچ کودکی دیگری را زیر آب نگه ندارند. ضمنا آنها نباید برای شوخی، غریق نجات را به کمک بطلبند، زیرا در صورت نیاز غریق نجات تصور می‌کنند که آنها دروغ می‌گویند.

 

منبع 

 

مزایا و معایب ژیمناستیک برای کودکان

ورزش ژیمناستیک یکی از ورش های محبوب برای همۀ گروه های سنی و بویژه کودکان محسوب می شود. بسیاری از خانواده ها ترجیح می دهند فرزندشان به این ورزش مشغول شود تا هم از لحاظ بدنی سالم بماند و هم خودشان از انجان حرکات ورزشی توسط کودک دلبندشان لذت ببرند. در این مقاله شما را با معایب و مزایای این ورزش محبوب برای کودکان آشنا می کنیم.

 

مقدمه

وقتی این سوال پیش میاد که کودک شما چه زمانی می تواند انجام حرکات ژیمناستیک را شروع کند؟ همه چیز بستگی به چند فاکتور دارد. برای مثال، بنا به توصیه آکادمی طب تخصص کودکان در امریکا شروع جدی ژیمناستیک برای کودکان می تواند از بازه سنی 2 تا 5 سال شروع شود. درست به موازات پیشرفت کلاس های ژیمناستیک و دوره بلوغ کودک، رشد مهارت ورزشی کودک نیز مثل یک موتور عمل می کند. این آکادمی همچنین توصیه می کند؛ کودکانی که محدودیت های خاصی دارند می توانند از بازه سنی 6 الی 9 سال برای شروع ژیمناستیک اقدام کنند.
 
اما توصیه کارشناسان این است که تمرکز کلاس های ورزش ژیمناستیک روی آمادگی بدنی باشد، بدین صورت که یک کودک می تواند کلاس های آموزشی ژیمناستیک را بر اساس قابلیت و توانایی بدنی برای انجام حرکات متفاوت ژیمناستیک شروع کند؛ این یعنی هنگامی که آمادگی جسمی او قابلیت انجام حرکات ژیمناستیک را پیدا کند.

 

آیا انجام حرکات ژیمناستیک کودکان ژیمناست را تهدید می کند؟

وقتی به این سوال بر می خوریم والدین باید این را بدانند که کودکانی که در سنین پایین ژیمناستیک را به صورت جدی دنبال می کنند، در مقایسه با کودکانی که ژیمناستیک را دیرتر شروع می کنند، معمولا، زودتر رشد کرده و خطرات و صدمات را زودتر رد می کنند؛ این بدین معناست که بچه های بزرگتری که آموزش ژیمناستیک را دیرتر شروع می کنند، در مقایسه با کودکانی که زودتر این آموزش های پایه ای و مرحله رشد و تکوینی را گذرانده اند، ممکن است بیشتر آسیب ببینند. پس شروع ژینماستیک در سنین پایین تر بهتر است.

خطر بی رمقی و خستگی بیشتر برای بچه های 11 و 12 ساله ای است که حرکات ژیمناستیک را دیر تر شروع کرده اند. (بچه هایی که آموزش ژیمناستیک را از 11 سالگی و یا بیشتر شروع کرده اند نسبت به آنهایی که از 9 سالگی و یا زودتر شروع کرده اند، بیشتر محتمل این هستند که زودتر بی رمق و دلزده شوند). آموزش های جدی ژیمناستیک بعضی از مشکلات و نارسایی های سلامتی را در سنین جوانی متوقف می کند، به همین دلیل است که کلاس آگاهی علمی پس رها قبل از انجام تمرینات سخت و جدی شروع می شود.

حتی جنسیت نیز می تواند یکی از عوامل آسیب پذیر در تمرینات جدی ژیمناستیک باشد. دخترانی که تمرینات سختی را در دوره  کوتاه قبل از بلوغ انجام میدهند اغلب دچار مشکلات قاعدگی و عادت ماهانه می شوند، اگرچه دختران در سنین پایین تر که اشتیاق بیشتری برای ژیمناستیک دارند خطرات کمتری در رابطه با مشکلات قاعدگی دارند. در ادامه این مسئله را توضیح می دهیم.

چه سنی مناسب شروع ژیمناستیک است؟

جواب: بستگی به اهداف کوتاه مدت یا بلندمدت ژیمناستیک دارد؛ یکی از فاکتورهایی که باید تعیین شود به سن کودک بستگی دارد. کودکی که در برنامه ها و کلاس های آموزش ژیمناستیک شرکت می کند ایا به حرکات ژیمناستیک به عنوان یک هدف کوتاه مدت یا یک فعالیت دائمی یا یک ورزش هدفمند طولانی مدت نگاه می کند؟! والدین اغلب توصیه می کنند که خطرات دائم العمر آسیب ها را بسنجیم مخصوصا زمانی که کودک اشتیاق واقعی به ژیمناستیک دارد. بچه های کوچکتر از ده سال ممکن است که نتوانند تشخیص دهند که ایا ژیمناستیک را به عنوان یک هدف کوتاه مدت یا بلند مدت انتخاب کنند، آنها باید بتوانند در سنین 11 تا 12 سالگی انتخاب کنند.

به عنوان والدین یک کودک شما باید بدانید ژیمناستیک برای کودکانی محافظه کار هستند و در انجام کار ها همیشه مراقب هستند، یک ورزش ایده آل است. یک کودک باید هم از نظر جسمی هم از نظر روانی برای تمرینات ژیمناستیک آماده باشد به طور معمول دختران نسبت به پسران هم سن خودشان  از نظر جسمی و روانی آمادگی بیشتری برای ژیمناستیک دارند اما این بدین معنا نیست که فرزند پسر شما در سنین جوانی آماده ژیمناستیک نیست.

آیا تمرینات ژیمناستیک قد را کوتاه می کند؟ برای دختران خوب است؟

جواب منفی است. طبق تحقیقات ژورنال غدد ترشحی و متابولیسم واشنگتن آمریکا (JCEM)، حرکات و تمرینات ژیمناستیک تاثیری بر کاهش قد ندارند. این تحقیقات در بازه سنی 11 تا 23 سال انجام شده است. طبق تحقیقات این ژورنال، انجام حرکات ژیمناستیک تنها در رشد استخوانی و بلوغ جنسی دختران تاخیر ایجاد می کند. البته شدت تمرینات نیز تاثیرگذار است؛ تراکم استخوان ها و بلوغ جنسی، افرادی که تمرینات دشوارتر و بلند مدت تری داشته اند، در مقایسه با افرادی که تمرینات کوتاه مدت و ساده تر داشته اند، بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته است. بنابراین اگر ورزش ژیمناستیک را به عنوان یک ورزش بلند مدت و حرفه ای برای کودک خود در نظر نگرفته اید، می توانید در سنین 6 تا 9 و قبل از بلوغ جنسی، او را در کلاس های ژیمناستیک ثبت نام کنید.
 

نتیجه گیری

اگر شما همچنان به جواب این سوال که یک کودک چه زمانی باید ژیمناستیک را شروع کند فکر می کنید، باید اشتیاق و علاقه ی کودکتان را نسبت به ورزش تشخیص دهید. اگر شما متوجه شدید که کودک نو پایتان تلاش می کند تا در حیاط پشتی یا اتاق نشیمن بالا و پایین بپرد و شیطنت کند، ممکن است بعدا و تا قبل از 4 سالگی آمادگی رفتن به کلاس ژیمناستیک را داشته باشد، کودکی که اشتیاقی به چرخش از پهلو نشان نمیدهد حتی ممکن است تا سالها بعدتر هم آمادگی رفتن به کلاس ژیمناستیک را نداشته باشد. به عنوان یک پدر یا مادر شما شاید بخواهید که چند مورد از کلاس های آزمایشی آزاد را بررسی کرده تا اطمینان حاصل کنید که فرزندتان به اندازه کافی بزرگ شده و برای کلاس های ژیمناستیک آماده است. 

علاقه ابتدایی و اولیه کودک به ژیمناستیک از نشانه هایی است که باید به آن توجه کنید، این مهم ترین چیزیست که آمادگی کودک را برای رفتن به کلاس های ژیمناستیک تعیین می کند. کلاس های آزمایشی میدتوانند اعتماد به نفس کودک شما را نسبت به آنچه تا کنون انجام میداده افزایش دهد و اگر کودک در این کلاس ها موفق شد احتمال بسیار زیادی وجود دارد که کودک در آینده با تمرینات بیشتر در ژیمناستیک موفق شود همچنین این کلاس ها می توانند قابلیت و توانایی کودک را زمانی که جراحت دارد و یا دچار بی رمقی شده است مشخص کند.

هیچ زمان سنی دقیقی برای شروع ژیمناستیک کودکان وجود ندارد، فقط بستگی به میزان علاقه کودکتان دارد. اگرچه شروع ژیمناستیک در سنین پایین ضمانت کننده علاقه طولانی مدت نیست. کودکان زیادی هستند که ژیمناستیک را از سنین 11 تا 12 سالگی شروع کرده اند و همچنان این ورزش را ادامه می دهند تا در کلاس های بین الملی ژیمناستیک موفق شوند.

 

منبع 

 فواید زایمان طبیعی برای نوزاد

 

- تکامل جنین: وقتی رشد جنین کامل می شود، زایمان طبیعی انجام می شود.

 

- کاهش مشکلات تنفسی : هنگامی که کودک از دهانه واژن با فشار عبور می کند، مایع آمنیوتیک از ریه نوزاد خارج می شود.

 

- دریافت باکتری های محافظت کننده : هنگامی که نوزاد از مجرای زایمان عبور می کند، باکتری های محافظت کننده را برمی دارد. این باکتری ها وارد روده نوزاد می شوند و سیستم ایمنی را شکل می دهند.

 

- عبور از مجرای زایمان، سیستم قلبی عروقی جنین را تحریک می کند و باعث گردش خون بهتر و آماده سازی او برای تولد می گردد.

 

- در طی زایمان طبیعی، نوزاد از امواج هورمونی در کاتکول آمین ها استفاده می کند. این هورمون ها باعث می شوند نوزاد هوشیار شود و با مادر خود ارتباط برقرار کند.

 

- هورمون اندورفین در جفت و بندناف موجود می باشد. این هورمون باعث می شود نوزاد بتواند خارج از رحم زندگی کند و راحت تر زایمان رخ دهد.

 

 

شیر مادر

 

-نوزادانی که با زایمان طبیعی به دنیا می آیند، دارای علاقه بیشتری در انجام رفتارهایی مانند مکیدن و گرفتن سینه مادر می باشند.

 

- تحقیقات نشان داده کودکانی که با زایمان طبیعی به دنیا می آیند، 20 درصد کمتر دچار بیماری دیابت نوع یک می شوند.

 

- زایمان طبیعی نسبت به سزارین باعث می شود که نوزاد بر استرس غلبه بیشتری داشته باشد.

 

- اگر زایمان طبیعی بدون استفاده از داروها باشد، نوزاد عوارض جانبی داروها را تجربه نخواهد کرد.

 

- بعد از زایمان طبیعی، تماس پوست به پوست در مادر و نوزاد رخ می دهد. این تماس دارای فواید روانی بسیاری برای نوزاد می باشد از جمله: رشد مطلوب مغز و مکیدن بهتر شیرمادر.

 

 

فواید زایمان طبیعی برای مادر

 

درد و ناراحتی بخشی از زایمان است، اما با زایمان طبیعی، زنان احساس قدرت و رضایت بیشتری دارند و از این حس که مادر شده اند لذت می برند.

 

- در این روش مادر هوشیار و آگاه می باشد و به جنین فشار وارد می کند تا به سمت مجرای زایمان حرکت کند.

 

- مادر نیازی به تزریق اکسی توسین برای شدت گرفتن انقباضات، قرار دادن سوند در مثانه و یا استفاده از انبرک جراحی ندارد.

 

- نسبت به سزارین، بهبودی سریع تر حاصل می شود و مدت زمان کوتاه تری را در زایشگاه باید ماند.

 

- خطر زخم شدن و ایجاد عفونت و مشکلات دیگر در زایمان بعدی وجود نخواهد داشت، مانند پارگی رحم در سزارین.

 

- مرگ و میر در این روش بسیار کمتر از سزارین است.

 

- زایمان طبیعی مقرون به صرفه تر است.

 

نکات لازم برای زایمان طبیعی

 

- باید قبل از زایمان در مورد این مسائل فکر کنید: انتخاب محل زایمان، برنامه ریزی تولد نوزاد، اطمینان از اینکه زایمان خوبی را خواهید داشت، آموزش های لازم برای زایمان و روش های مقابله با استرس.

 

- بسیاری از مادران با روش های تمدد اعصاب می توانند نوزاد خود را به راحتی شیر دهند و ناراحتی پس از زایمان را تحمل کنند.

 

منبع 

 ۱۵ خطر زایمان سزارین برای مادر و نوزاد

 

همه ما می دانیم نرخ سزارین در سراسر جهان و به ویژه در ایالات متحده در حال افزایش است. سازمان بهداشت جهانی نسبت به افزایش تعداد سزارینها به خصوص در مواردی که انتخابی بوده و غیر ضروری است، ابراز نگرانی شدید می کند. آنها می گویند که مرزهای بهداشت و سلامت زایمان بیش از حد دستخوش تغییرات شده و سزارین نباید بیش از ۱۰ تا ۱۵ درصد از کل زایمان ها را تشکیل دهد.

در ایالات متحده، تقریباً یک سوم زنان سزارین می شوند و حداقل نیمی از آنها به صورت انتخابی انجام می شود و ضرورتی در کار نیست. در این مقاله ۱۵ خطر زایمان سزارین را عنوان می کنیم تا مادران عزیز اطلاعات بیشتری در مورد این نوع زایمان داشته باشند.

کارشناسان می گویند این شرایط مولود یک روند نامطلوب اجتماعی رو به رشد است که به طور بالقوه می تواند در درازمدت پیامدهای بسیار خطرناکی داشته باشد. اکثر زنانی که سزارین را انتخاب می کنند، می گویند که این کار را انجام می دهند چون از درد حین زایمان طبیعی می ترسند.

بسیاری از آنها نیز به سادگی می گویند که این انتخاب توسط پزشک آنها انجام شده و آنها خودشان تصمیم نگرفته اند. برخی دیگر فقط می خواستند بتوانند تاریخ دقیقی را برای تولد فرزندشان برنامه ریزی کنند. اما فارغ از هر دلیل، محققان می گویند که اکثر زنان در مورد تصمیم خود اطلاعات کافی ندارند. آنها معمولاً پیامدهای احتمالی جراحی شکم را درک نمی کنند و اغلب بر این باورند که زایمان برنامه ریزی شده ایمن تر از زایمان واژینال است.

البته در بعضی موارد نیز سزارین کاملاً ضروری بوده و با داشتن ویژگی صرفه جویی در وقت به دلایلی کاملاً موجه انجام می شود. در واقع در جراحی های انتخابی، زنان مسلماً حق انتخاب خود را دارند، اما منتقدان اغلب فکر می کنند اگر بسیاری از مادران بهتر مطلع شوند و با تحقیقات علمی ای که اثرات منفی سزارین بر روی یک نوزاد را تبیین نموده است، بیشتر آشنا شوند بسیاری از آنها ممکن است خودشان به سرعت تجدید نظر کنند. آنها ممکن است دلایل معنی داری پیدا کنند که در صورت عدم وجود ضرورت پزشکی، از خیر سزارین بگذرند. در زیر ۱۵ مورد آنها ذکر شده است :

 

۱۵ – عادت سزارین به نسلهای بعد تسری پیدا می کند

به گفته یک گروه کوچک از محققان اتریشی و ایالات متحده آمریکا، تعدد سزارین در زنان، در طولانی مدت می تواند تکامل فرزندان ما را تحت تاثیر قرار دهد. دانشمندان به موازات افزایش آمار سزارین متوجه تغییر در فرزندان انسان شده اند: تولد نوزادان با سرهای بزرگتر. این مطالعه بر این عقیده است که چنین سازگاری ای با روش های طبیعی امکان پذیر نخواهد بود. راهکار جلوگیری از این مساله این است که تولد از یک کانال طبیعی یا همان واژن انجام شود.

پیش از وجود سزارین، نوزادانی که سرشان بیش از حد بزرگ بود، نمی توانستند به روش طبیعی متولد شوند و در بسیاری از مواقع زنده نمی ماندند. این که نوزاد در رحم و یا در طول زایمان فوت کند، تحول ژنتیکی را که به تولد موجوداتی دارای سر بزرگتر از حد نرمال بینجامد، همانجا متوقف خواهد کرد. هنگامی که فرزند با صفت خاصی (سر کوچک) متولد نشود، صفت فوق تا زمانی که یک نسخه بهتر در دسترس باشد، حذف می شود یا تغییر می یابد. دانشمندان می گویند از آنجایی که ما از طریق جراحی سزارین در ژنتیک مداخله کرده و از وراثت این صفات طبیعتی جلوگیری می کنیم، خود این عوارض را به وجود می آوریم.

به عبارت دیگر، تعداد زیاد سزارین به این معنی است که تعداد نوزادانی که با سر بزرگ متولد می شوند، بیشتر می شود و این عامل شیوع صفاتی است که طبیعی نیست و این موضوع احتمالاً به این پیام منتهی می شود که نسل های آینده همچنان نوزادانی با سرهایی دارند که برای عبور از کانال تولد بسیار بزرگ هستند. ماحصل این مورد در آینده می تواند یکی از این دو چیز باشد : ۱) نسل های آینده ممکن است تولد واژینال نوزاد را غیرممکن بدانند و تنها قادر به موفقیت در زایمان سزارین باشند. یا ۲) تعداد بیشتری از موارد سقطهای مکرر در اواخر بارداری، تولد نوزادان مرده و مرگ جنین در هنگام زایمان به علت سرهای بیش از حد بزرگ را داشته باشند.

 

۱۴ – نوزاد سزارینی بیشتر خطر ابتلا به چاقی دارد

در حال حاضر مطالعات بسیاری انجام شده است که نشان می دهد اطفالی که به وسیله سزارین متولد شده اند با خطر چاقی در هر برهه از زندگی خود بیشتر مواجه هستند. این نوزادان ۱۵% بیشتر از نوزادانی که طبیعی متولد شده اند، برای مبارزه با اضافه وزن در بزرگسالی دردسر دارند. همچنین نوزادان سزارینی در مقایسه با خواهران و برادران خود که به روش طبیعی متولد شده اند، ۶۴% بیشتر مبتلا به اضافه وزن هستند.

اطلاعات ارائه شده نتیجه تحقیقاتی است که اثرات سزارین در نوزادان را برای ۱۶ سال مورد مطالعه قرار داده است. گرچه متولد شدن از یک مادر چاق در سزارین از عواملی است که کودک نیز چاق به دنیا بیاید، اما این تنها عامل تعیین کننده نیست. مطالعات جدید نشان می دهد که نوزادانی که به طور واژینال متولد نمی شوند، در معرض برخی از میکروبیوم ها در کانال تولد قرار نداشته اند که این می تواند مشکلاتی را در متابولیسم و سلامت روده آنها ایجاد کرده و به طور بالقوه اختلالات وزنی بیشتری در نوزادان سزارینی ایجاد کند.

 

۱۳ – خطر بیشتر ابتلا به آسم

مطالعات نشان می دهد نوزادان سزارینی بیش از طبیعی ها احتمال دارد که آسم داشته باشند. مهم نیست که جراحی برنامه ریزی شده بوده یا ضرورتاً پیش آمده باشد، نوزادان آسیب دیده اغلب احتمال آسم شدید دارند که ممکن است مستلزم بستری شدن، استفاده از یک داروی استنشاق در سن ۵ سالگی و گاهی اوقات مرگ و میر باشد. البته مطالعه انجام شده توسط انجمن آمریکایی آثار درازمدت را مد نظر داشت. محققان می گویند که این اطلاعات، تنها اطلاعات موجود در این رابطه هستند و هنوز با اطمینان نمی توان گفت که سزارین عامل اصلی افزایش اخیر خطر ابتلا به آسم در نوزادان باشد. البته این اثبات شده است که مداخله جراحی در طول بارداری و زایمان گاهی ضروری است و زندگی را نجات می دهد، اما نگرانی در مورد تعداد زیاد سزارین که ممکن است انتخابی یا غیر ضروری باشد، وجود دارد.

 

۱۲ – کودک نمیتواند میکروبیوم های مادر را دریافت کند

اطلاعات جدیدی در سال ۲۰۱۶ منتشر شد که دنیای بارداری و زایمان را متحول می کرد. به طور معمول، به نظر می رسد که سزارین امن تر از تولد واژینال در بسیاری از موارد است. اما، حقیقت این است که ما ممکن است بسیاری از زوایای پنهان آن را کامل یا درست ندانیم. اطلاعات جدید علمی نشان داد که نوزادان در معرض دوز خوبی از باکتریهای ضروری در کانال تولد هستند که ممکن است برای آنها در زندگی بیرون از رحم ضروری باشد.

نوزادان متولد شده از جراحی سزارین در معرض این میکروب هایی که به اصطلاح میکروبیوم نامیده می شوند، قرار نمی گیرند. عدم وجود این گونه باکتریها در هنگام تولد، می تواند اثرات طولانی مدت و پیامدهای بهداشتی زیادی در ارتباط با عملکرد سیستم ایمنی بدن داشته باشد. خوشبختانه، تحقیقات لازم در حال حاضر آغاز شده است، آزمایشی برای اینکه آیا نوزادان سزارینی می توانند همان مزایای نوزادان طبیعی را به سادگی و از طریق قرار گرفتن در معرض میکروبیوم های واژن مادر دریافت کنند یا خیر.
یک نمونه از شرکت کنندگان تحت نظارت قرار گرفتند و این کار به شیوه مصنوعی برایشان انجام شد ولی برای تشخیص اینکه آیا این نوع مداخله سودمند است یا خیر، تحقیقات بیشتری لازم است.

 

۱۱- خطر بالای لوسمی کودکان 

با توجه به اطلاعات جدید حاصل از تحقیقات روی سرطان، می تواند یک رابطه جدید بین سزارین و لوسمی لنفوبلاستیکی وجود داشته باشد. این ارتباط فقط مربوط به سزارین های از قبل برنامه ریزی شده است و با موارد اورژانسی یا با لوسمی حاد میلوئید ارتباطی ندارد. این تجزیه و تحلیل ها از بیش از ۱۳ مطالعه جداگانه جمع آوری شده اند. ذکر شده است که نوزادان سزارینی به میزان ۲۳% در معرض خطر ابتلا به این سرطان لنفوبلاستی هستند.

برخی از توضیحات احتمالی درباره دلایل آن به سطوح بالای کورتیزول هورمون استرس در طول زایمان مصنوعی، به علاوه عدم قرارگیری در معرض میکروبیومی است که نوزادان واژینال در معرض آن قرار دارند. باور کنونی این است که کنترل کودک از قرار گرفتن در معرض کورتیزول در هنگام تولد، ممکن است سلول های اولیه لوسمی را از بین ببرد و مانع از رشد آنها شود. تحقیقات بیشتری لازم است تا اطلاعات قابل اعتماد و دقیقتری به ما بدهد. دانشمندان امیدوار هستند که این اطلاعات در پیشگیری از سرطان مفید باشد.

 

۱۰- کودک بیشتر خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ دارد

دیابت نوع ۱ که همچنین به عنوان دیابت نوجوانان شناخته می شود، اغلب در اوایل زندگی ایجاد می شود. بسیاری از عوامل خطر برای این بیماری وجود دارد، اما دلیل و علت واقعی آن شناخته نشده است. مطالعات اخیر نشان داده اند که سزارین، احتمال ابتلا به دیابت نوع ۱ را بالا می برد. این اطلاعات در وهله اول می تواند نشانه ای از چگونگی گسترش بیماری باشد. هنگامی که همه عوامل دیگر خطر نیز در نظر گرفته شد، نوزادان سزارینی به میزان ۲۰% بیشتر از نوزادان واژینال مبتلا به دیابت نوع ۱ بودند.

این اطلاعات از ۲۰ مطالعه جداگانه در سراسر جهان جمع آوری شده است. پزشکان در این تحقیق حدس می زنند که این ممکن است به علت نارسایی واکنش های ایمنی در نوزادان سزارینی باشد که از ابتدا به جای مایع واژن مادر خود، در معرض باکتری های موجود در محیط بیمارستان هستند. آنها توضیح می دهند که سیستم ایمنی بدن مسئول از بین بردن سلول های بتای پانکراس است که در دیابت نوع ۱ یافت می شوند. اختلال در تولد طبیعی ممکن است موجب این نتیجه مضر باشد.

 

۹- بسیاری از نوزادان سزارینی مبتلا به اختلالات شنوایی موقت هستند

تحقیقات اخیر نشان می دهد که نوزادان سزارینی ۳ برابر بیشتر احتمال شکست در اولین آزمون شنوایی خود را که معمولاً به مدت کوتاهی پس از تولد انجام می شود، دارند. محققان می گویند که این مورد باید به پدر و مادر اطلاع داده شود، اما در مورد آن نباید نگران باشند. به طور کلی، کاهش شنوایی ذکر شده موقت است و ظرف ۷۲ ساعت رفع می شود. به نظر می رسد که نتایج اولیه، تحت تأثیر مایعی است که در سزارین در گوش داخلی باقی می ماند. گمانه زنی بر این است که فرآیندی در هنگام تولد واژینال اتفاق می افتد که به خروج مایع گوش میانی در نوزادان متولد شده به روش طبیعی کمک می کند.

نوزادان سزارینی فواید فوری را به دست نمی آورند، اما انجام غربالگری اضافی که معمولاً برای نوزادانی که در آزمایشات اولیه رد می شوند، تجویز می شود نیز برایشان ضروری نیست. پزشکان می گویند که برخی از موارد فقط در مورد نوزادان سزارینی به مقدار کمی متفاوت است و اگر آزمایش های آنان چند روز به تعویق بیفتد، نتایج بهتر خواهند بود. نکته اصلی این است که والدین باید از احتمال بالای یک آزمون شنوایی شکست خورده مطلع شوند تا مانع از نگرانی های غیر ضروری آنان شود.

 

۸- خطر بالای بیماری و اختلالات جدی

نوزادانی که از طریق سزارین متولد می شوند، خطر ابتلا به اختلالات سیستم ایمنی بدن و بیماری های مزمن را بیشتر دارند. این اطلاعات از طریق مطالعات علمی و پزشکی بر روی کودکان متولد شده به روش سزارین بین سالهای ۱۹۷۳ و ۲۰۱۲ جمع آوری شده است. کودکان سزارینی بیشتر از نوزادان طبیعی بستری می شوند. بعضی از دلایل آن آسم، آرتریت روماتوئید نوجوانی، اختلال التهابی روده، نقص سیستم ایمنی، لوسمی و اختلالات بافتی است.

نتایج تحقیقات نشان می دهد که نوزادان سزارینی ۴۰% بیشتر احتمال دارد که یک نقص ایمنی داشته باشند و ۱۰% احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید جوانان را نیز بیشتر دارند. دلایل هنوز روشن نیست، اما احساس می شود که مداخله جراحی بر سیستم ایمنی بدن و عملکرد روده تأثیر منفی می گذارد. دانشمندان می گویند که سزارین یکی از عواملی است که با توجه به تأثیرات محیطی که روی ژن ها ایجاد می کند، موجب بیمار شدن کودکان می شود.

 

۷- تاخیر عملکرد مغز

اکثر زنان هیچ تصوری از این ندارند که سزارین می تواند بر عملکرد مغز نوزادان تاثیر بگذارد. پزشکان در این مورد متوجه شده اند که چنین نوزادانی توجه میدانی کمتری را از خود نشان می دهند. توجه میدانی به این بستگی دارد که چگونه کودک بتواند بر روی یک نقطه خاص تمرکز کند. به این منظور حرکات چشم نوزادان تحت نظارت قرار گرفت تا بدانند که به کجا و به چه مدت توجهشان را جلب می کند. مطالعات نشان داد که در مقایسه با نوزادان طبیعی، نوزادان سزارینی توانایی کمتری برای تمرکز داشتند.

محققان بر این باورند که این اتفاق می افتد زیرا رشد مغزی از روش زایمان تاثیر می گیرد. یافته ها نشان می دهد که تفاوت های شناختی بین نوزادان وجود ندارد، بلکه تفاوت در توانایی تمرکز و توجه داوطلبانه است. هنوز مشخص نیست که چرا سزارین چنین اختلالاتی را در عملکرد مغز ایجاد می کند، همچنین مشخص نیست که این اثرات بلند مدت و برای همه عمر هستند یا خیر.

 

۶- نوزادان سزارینی بسیار کمتر احتمال دارد که شیر کافی بخورند

با توجه به اسناد کتابخانه ملی پزشکی آمریکا، در هر دو زایمان اضطراری یا برنامه ریزی شده سزارین، در هنگام تلاش برای تغذیه با شیر مادر، در عرضه شیر و پذیرش شیردهی نوزادان در مقایسه با نوزادان طبیعی اختلالاتی وجود دارد. ۷% از مادرانی که از طریق سزارین زایمان می کنند تمایلی به تغذیه فرزندشان با شیر مادر، در مقایسه با ۱ تا ۳ درصد موجود در زایمان طبیعی ها، ندارند.

مادران با سزارین ناخواسته بسیار بیشتر احتمال دارد که به شیردهی ادامه دهند. زنانی که قصد تغذیه کودکشان با شیر خود را دارند و سزارین می کنند، ۴۱ درصد احتمال ابتلا به مشکلات رایج شیردهی را بیشتر از طبیعی ها دارند. از کسانی که خودخواسته سزارین می کنند، احتمال بیشتری وجود دارد تا قبل از ۱۲ هفته پس از زایمان به شیردهی خود خاتمه دهند.

یکی از عوامل مهم این است که نوزادان متولد شده به روش سزارین به احتمال زیاد بلافاصله پس از تولد و یا در فاصله ۲۴ ساعت بعد از زایمان، از شیر مادر تغذیه نمی شوند.
علاوه بر این، نوزادان سزارینی کمتر احتمال دارد تماس پوست به پوست با فرزندشان برقرار کنند، کاری که برای کودک بسیار التیام آور است. معمولاً گزارش می شود که هر دوی تغذیه با شیر مادر و تماس پوست با پوست به دلیل اثرات جراحی برای مادر سزارین شده، ناراحت کننده و ناخوشایند هستند. محققان بر این باورند که اگر زنان در حین حضور در بخش مراقبتهای پس از سزارین، بیشتر به شیردهی تشویق شوند، نتیجه به گونه ای دیگر خواهد بود.

 

۵- وابستگی احساسی کمتری به مادر

بسیار معمول است که مادر و نوزاد پس از زایمان سزارین به سرعت از هم جدا می شوند یا در برخی موارد حتی قادر به تماس با یکدیگر برای چند ساعت پس از تولد نیستند. مراقبت از نوزاد اغلب توسط یکی دیگر از اعضای خانواده انجام می شود و مادر تحت مراقبت بعد از عمل جراحی قرار دارد. تغذیه با شیر مادر اغلب ممکن نبوده و یا راحت نیست و بهبودی مادر زمان خواهد برد. اینچنین است که اغلب مادامی که مادر برای تغذیه اولیه در دسترس نیست، به این نوزادان شیر خشک داده می شود.

متأسفانه این اختلالات می تواند پیامدهای پایداری در پیوند مادر و کودک داشته باشد. هورمون های مهم توسط مادر و نوزاد در هنگام تولد و بعد از یک ساعت از آن منتشر می شوند. هنگامی که تماس به تأخیر بیفتد، این هورمون هایی که موجب وابستگی و دلبستگی می شوند، زمان خود را برای توسعه پیوند طبیعی بین مادر و نوزاد از دست می دهند. به همین دلیل، بسیاری از مادران پس از سزارین، یک تلاش مضاعف را برای ارتباط با نوزادان خود گزارش می دهند.

 

۴- خطر بیشتر مشکلات تنفسی

خطر ابتلا به عوارض تنفسی در نوزادان سزارینی برنامه ریزی شده، به میزان قابل توجهی بالاتر از نوزادان متولد شده به شیوه طبیعی است. با توجه به برنامه ریزی های انجام شده برای سزارین، نوزادان احتمال بیشتری برای زایمان زودرس دارند، حتی اگر سن بارداری بیش از ۳۷ هفته باشد. هنگامی که اجباری برای سزارین پیش می آید، قبل از اینکه مادر به موعد زایمان طبیعی برسد، خطر زیادی وجود دارد که ریه های کودک هنوز به طور کامل توسعه نیافته باشند. به همین علت، انواع خاصی از عوارض تنفسی می توانند در طول و بلافاصله پس از زایمان ایجاد شوند.

مسائل می تواند کاملاً جدی بوده و اغلب نیاز به پذیرش در محل مراقبت های پیشرفته بیمارستان داشته باشند. در واقع، سندرم اختلال تنفسی که معمولاً به سزارین مرتبط می شود، می تواند منجر به بستری تا ۲۶ روزه نوزادان شود. لذا نگرانی های جدی نسبت به افزایش تعداد سزارینهای برنامه ریزی شده و افزایش تعداد نوزادان پیش از موعد و کم وزن متولد شده رو به افزایش است. احتمال محاسبه غلط یک یا حتی چند هفته در بارداری وجود دارد و همین ممکن است به یک برنامه ریزی اشتباه برای تولد یک نوزاد نارس سزارینی منجر شود.

 

۳- استرس و شوک بیشتر

بعضی از پزشکان می گویند که نوزادان خودخواسته سزارینی، به خصوص آنهایی که زودتر از موعد برای زایمان تحریک می شوند، مقدار قابل توجهی از تأثیر شوک را تجربه می کنند. از دیدگاه آنها، هنگامی که مادر به طور طبیعی زایمان نمی کند، نشانه ای از این است که نوزاد هنوز آماده نشده تا از رحم خارج شود. به عبارت دیگر، بعضی از نوزادان ظاهراً قبل از اینکه آماده شوند، به دنیا می آیند. در نتیجه، برخی از نوزادان سزارینی تمایل به عقب نشینی دارند.

کارشناسان می گویند که اکثر والدین و متخصصان قادر به تشخیص کودک آرام و راحت از کودکی که دچار شوک شده، نیستند. این پدیده ممکن است توضیح دهد که چرا یک کودک به ظاهر آرام به طور ناگهانی برای مدت زمان طولانی غیر قابل تحمل می شود، زیرا او در شوک بوده است. بخشهای اورژانس سزارین مکانیسم های تنش زای مختلف دارند، به طوریکه درد زایمان معمولاً به طور طبیعی اتفاق می افتد اما خود زایمان خیر. مداخله پزشکی در این مواقع ضروری است و معمولاً در مادر، سطح بالایی از استرس و اضطراب وجود دارد. البته، متاسفانه این هورمون ها به نوزاد نیز منتقل می شوند و می توانند منجر به مشکلات مشابه در ارتباط با استرس و تروما شوند.

 

۲- خطر آسیب کودک با چاقوی جراحی

بسیاری از این مشکل هراس دارند و ما صادقانه امیدواریم که هرگز چنین اتفاقی نیفتد. اما حقیقت ترسناک این است که هزاران نوزاد در طول تولد سزارین زخمی می شوند. اغلب جراحات به صورت می رسد، زمانی که جراحان به طور تصادفی کودک را با چاقو می برند. سر معمولاً در نزدیکی نقطه برش قرار دارد و متاسفانه گاهی اشتباه رخ می دهد. موارد زیادی در مورد نوزادانی که علامت های اینگونه روی سرشان دارند، وجود داشته و گاهی اوقات نوزادان نیاز به جراحی پلاستیک اضطراری پیدا می کنند.

در صورت بروز چنین مشکلی اکثر والدین شوکه می شوند و معمولاً هرگز به آنها اطلاع داده نمی شود که این یک خطر احتمالی است. متأسفانه، نزاع برای احقاق حق نیز معمولاً به سود جراحان است، زیرا جراحان معمولاً در برابر این نوع قضایای مبتنی بر حادثه، محافظت قانونی می شوند و پیش از جراحی رضایت نامه لازم را از والدین دریافت می کنند.

 

۱-نمرات آپگار پایین

تست آپگار اولین آزمایش برای نوزادان است و تعیین می کند که آیا کودک نیاز به کمک های پزشکی دارد یا خیر. این ارزیابی وضعیت کودک سریع و متعلق به ۱ و ۵ دقیقه پس از زایمان اوست. این تست شامل یک ارزیابی از ظاهر کودک، پالس، پاسخگویی، فعالیت عضلانی و تنفس اوست. هر جنبه ای از آزمون ۲ نمره دارد و اوضاع کلی کودک به این امتیاز اضافه می کند که هر چه امتیاز بالاتر باشد، وضعیت نوزاد بهتر است.

نوزادان با امتیاز ۳ یا کمتر نیاز به مراقبتهای ویژه دارند و نوزادان با نمرات ۴ تا ۶ ممکن است به نوعی از کمک های تنفسی نیاز داشته باشند. متأسفانه، نوزادان سزارینی در معرض تحرکات مفید واژنی نیستند و علاوه بر این، ممکن است از ناراحتی ناشی از تولد پیچیده و نامانوس خود در معرض آشفتگی قرار بگیرند. این بدان معنی است که نوزادان فوق احتمال بیشتری برای نمره آپگار پایین داشته و نیاز به نوعی مداخله پزشکی دارند.

 

منبع 

تربیت کودک ورزشکار

تربیت کودک ورزشکار

 

 اینکه کودکان از سنین کم به لذت بازی و ورزش پی ببرند و کمتر به انجام بازی‌های کم‌تحرک مثل بازی با رایانه بپردازند، باعث می‌شود در آینده سالم و تندرست بمانند و دچار بسیاری از بیماری‌های مفصلی، گوارشی و قلبی نشوند. اما حفظ تناسب‌اندام کودکان در منزل بسیار سخت است. از سوی دیگر باشگاه‌هایی که مهدکودک داشته باشند یا مهدکودک‌هایی که وسایل ورزشی ایمن و مناسب داشته باشند یا بسیار کم هستند یا بسیار پرهزینه.

 
از این رو برای کودکان، رفتن به پارک‌ها و انجام تمرین‌های ورزشی بازیگونه با آنها بهترین، کم‌هزینه‌ترین و ایمن‌ترین راه برای متناسب شدن کودکان و البته خود والدین است. در این شماره، شما را با چند حرکت ورزشی ساده، مفرح و ایمن که با کمک و مراقبت والدین انجام می‌گیرد و به تقویت و هماهنگی سیستم عصب و عضله و بالا رفتن اعتماد به نفس و قوای جسمی و روانی کودکان منجر می‌شود، آشنا می‌کنیم.

گرم‌کردن با بازی

ابتدا اجازه دهید کودک چند دقیقه بازی کند، بدود، بالا و پایین بپرد و با دستگاه‌ها تا حدی آشنا شود. مثلا از تونل منتهی به سرسره عبور کند.سرسره بازی کند یا تاب بخورد.
بعد با او آرام حرکات کششی بالا و پایین تنه را انجام دهید و هر حرکت را 2 ست، در حد توان کودک انجام دهید.

پله و طناب

برای بالا رفتن از پله یا طناب‌های درهم پیچیده به کودک آموزش دهید و اجازه دهید چند بار به تنهایی بالا و پایین برود. شما فقط از پشت سر مراقب خسته شدن احتمالی دست و پای کودک باشید.این حرکت انگشتان دست، دست‌ها، رو و پشت پاها را درگیر و تقویت می‌‌کند.

بارفیکس

کمک کنید کودک با هر دو دست از میله بارفیکس آویزان شود و در حد توان، خودش را آویزان نگه دارد. در طول انجام حرکت از پشت مراقب باشید و با 2 دست کنار بدن کودک را به آرامی نگه دارید.
این حرکت به کشیدگی اندام، درگیر شدن بسیاری از عضلات و تقویت قوای جسمی و اعتماد به نفس کودک کمک می‌کند.

سنگ‌نوردی

برای بالا رفتن از دیوار سنگ‌نوردی هم مثل پله و طناب اجازه دهید خود کودک جای دست‌ها و پاها را یاد بگیرد و بالا و پایین برود. شما پشت‌سر او بایستید.

 

منبع 

شیر دهی نوزاد 2 ماهه

 

 اگر شیردهی انجام می دهید، نمیتوانید متوجه شدید نوزاد دقیقا چقدر شیر مصرف می کند. در عوض، به نشانه های سلامت کودک نگاه کنید. این نشانه ها عبارتند از:

• سینه هایتان پس از شیردهی نرم تر می شوند.

• فک نوزاد در حین شیردهی با قدرت حرکت می کند تا شیر را از سینه بکشد. در این حالت گوش او به سمت بالا و پایین حرکت می کند.

• می توانید قورت دادن نرم نوزاد را بشنوید.

• خود نوزاد سینه شما را از دهانش خارج می کند.

• پس از شیردهی نوزاد آرام می شود.

• او هر چند ساعت یک بار پوشک خود را خیس می کند.

شیر شما چند روز پس از زایمان می آید. تا آن زمان، نوزاد در هر بار شیردهی از هر سینه به مدت چند دقیقه تا سی دقیقه شیر می خورد. قبل از تغییر سینه بگذارید نوزاد تا زمانی که می خواهد از سینه اول شیر بخورد. او را به عجله نیدازید. پس از تغذیه از هر دو سینه، ممکن است نوزاد بخواهد دوباره از سینه اول کمی بیشتر بخورد. او سریع رشد می کند!

کاهش کمی وزن پس از تولد نوزاد کاملا طبیعی است. نوزاد بین روز پنجم تا هفتم دوباره شروع به افزایش وزن می کند، هر چند در برخی از نوزادان این زمان کمی طولانی تر می شود. در روز 14، بیشتر نوزادان در وزن تولدشان یا بالاتر هستند.

نگران زمانی که نوزاد صرف شیر خوردن می کند نباشید. گاهی اوقات او کل شیری که نیاز دارد را ظرف چند دقیقه می خورد. اما گاهی ممکن است زمان بیشتری بخواهد. یا شاید فقط می خواهد به شما بچسبد. این مسئله برای تامین شیر شما خوب است.

نکته کلیدی این است که بگذارید نوزاد هر زمانی که میخواهد شیر بخورد.

شکم نوزاد تازه متولد شده چه قدر باید باشد؟

در هنگام تولد، شکم نوزاد شما اندازه گیلاس است و فقط 5-7 میلی لیتر شیر را نگه می دارد. به همین این دلیل است که باید به طور مداوم نوزاد را شیر بدهید. معده هر روز به سرعت رشد می کند و در روز 3 معده به اندازه یک گردو است و می تواند 22-27 میلی لیتر شیر را حفظ کند. در روز 7، معده کودک شما اندازه زردآلو می شود و می تواند 45 تا 60 میلی لیتر شیر را نگهداری کند.

پس از یک ماه، معده کودک شما به اندازه یک تخم مرغ بزرگ می شود و می تواند80-150 میلی لیتر شیر در خود نگهداری کند. در مقایسه، یک معده بالغ به اندازه یک گریپ فروت است و می تواند حدود 1000 میلی لیتر غذا را نگه دارد.

مقاله پیشنهادی اوما: لیست مواد نفاخ و ضد نفخ در دوران شیردهی

نوزاد تازه متولد شده در روز چقدر شیر نیاز دارد؟

همه بچه ها منحصر به فرد هستند. بعضی از آنها بلافاصله از روز اول به خوبی شیر می خورند. دیگران بسیار خواب آلود هستند و به سختی شیر می خورند. تعیین مقدار شیر مصرفی نوزاد در روز بسیار دشوار است. در نمودار و جدول زیر می توانید ببینید نوزاد چقدر شیر باید در روز مصرف کند.

 

نوزاد 1 روزه:

یک نوزاد تازه متولد شده دارای معده کوچکی است که اندازه گیلاس است و فقط میتواند یک قاشق چایخوری کلستروم را حفظ کند. از آنجایی که معده نوزاد شما خیلی کوچک است، باید در 24 ساعت اول به صورت منظم به او شیر بدهید.

نوزاد 3 روزه:

معده در حال حاضر 4 برابر بزرگتر است و می تواند 22-28 گرم شیر نگه دارد. تولید شیر شما در حال شروع شدن است و شیردهی باید آسانتر شود. به طور متوسط، نوزادان هنگام تولد 7/2 تا 4 کیلوگرم وزن دارند و باید بین 396 تا 623 گرم شیر در روز مصرف کنند.

نوزاد 7 روزه:

معده اندازه زردآلو است و می تواند 42 تا 56 گرم شیر نگه دارد. در یک هفته، نوزاد وزن از دست رفته خود را به دست می آورد و نیاز به 396 تا 623 گرم شیر در روز دارد.

نوزاد 30 روزه:

معده اندازه تخم مرغ بزرگ است و در حال حاضر می تواند 70 تا 140 گرم شیر حفظ کند. در روز 30 کودک شما باید حدود یک کیلو وزن داشته باشد و روزانه 470-680 گرم شیر مصرف کند. در ادامه جدولی آمده است که نیاز روزانه نوزاد را براساس وزن او مشخص می کند.
 

وزن نوزاد (کیلوگرم)	شیر مورد نیاز (میلی لیتر)
2	313
5/2	391
3	469
5/3	548
4	626
5/4	704
5	782
5/5	861
6	939
5/6	1000

 

چند بار باید به نوزاد تازه متولد شده شیر بدهم؟

 

در طی چند روز اول نوزاد تازه متولد شده نیاز به تغذیه هر 1.5 تا 3 ساعت دارد. هنگامی که شکم نوزاد رشد می کند و شروع به افزایش وزن می کند، فاصله تغذیه می تواند به هر 3-4 ساعت تغییر کند. در نظر داشته باشید که نوزادان همیشه در طول هفته های اول هشدار گرسنگی نمی دهند، بنابراین باید آنها را برای شیردهی بیدار کنید. نوزادان، موجودات شبانه هستند که در طول شب بیدار می مانند و در طول روز می خوابند. به همین دلیل، چرخه تغذیه می تواند بر اساس بیداری و هشیاری نوزاد نوسان داشته باشد. به عنوان یک قاعده کلی، در طول هفته های اول باید نوزاد خود را 8-12 بار در روز شیر بدهید.

 

نوزاد 1 روزه:

او در طول 24 ساعت اول نیاز به 8 تا 12 بار تغذیه دارد. بسیاری از نوزادان حتی بیشتر از این تغذیه می کنند. این به این دلیل است که معده شان خیلی کوچک است، فقط اندازه یک گیلاس، و کاملا پر می شود و بسیار سریع خالی می شود. تغذیه مکرر برای تامین شیر ضروری است (دفعات شیر خوردن نوزاد در شب)

کودک 3 روزه:

او نیاز به هشت تا دوازده بار تغذیه در روز دارد. تغذیه کودک خود را براساس دفعات تغییر پوشک تنظیم کنید. اگر در مدت 24 ساعت پوشک مرطوب مشاهده نکردید، با پزشک تماس بگیرید.

کودک 7 روزه:

او نیاز به هشت تا دوازده بار تغذیه در روز دارد. در حال حاضر شیر شما تأمین خواهد شد و کودک مقدار بیشتری شیر در هر خوراک مصرف خواهد کرد. در پایان هفته اول شیر انتقال یافته به شیر بالغ تبدیل شده است که رقیق تر و حاوی آب بیشتری است. شیر بالغ حاوی 90 درصد آب و 10 درصد کربوهیدرات ها، پروتئین ها و چربی های لازم برای رشد و انرژی است.

کودک 30 روزه:

او نیاز به هشت تا دوازده بار تغذیه در روز دارد. سرعت افزایش وزن در این مرحله به آرامی رو به کاهش است. تولید مدفوع نیز کاهش می یابد. ممکن است نوزاد چند روز (شاید حتی یک هفته یا بیشتر) مدفوع کند. شیردهی حداقل به مدت یک ماه بدن نوزاد را در برابر آلرژی غذایی در 3 سالگی و آلرژی تنفسی در 17 سالگی محافظت می کند.

 

منبع 

عفونت در سینه کودکان

 

عفونت در سینه کودکان

 

آیا کودک شما از آب ریزش بینی رنج می برد؟ آیا او از کمبود اشتها ناراحت و آزرده است؟ اگر شما قاطعانه پاسختان مثبت است، احتمالا می خواهید اطلاعاتی درباره عفونت سینه در کودکان به دست آورید ، ما کنار شما هستیم تا آنچه که لازم است در مورد عفونت سینه کودکان به شما بیاموزیم.

عفونت سینه کودک چرا رخ میدهد؟

عفونت سینه همواره می تواند خود را به شکل التهاب ریه یا ورم نایژه نشان دهد، التهاب ریه بر روی کیسه های هوا زمانی که ورم نایژه غشای مخاطی لوله های نایژه را ملتهب می کند تاثیر می گذارد.
اما چه چیزی باعث عفونت سینه در کودکان می شود؟ عفونت های سینه معمولا به دلیل باکتری یا ویروس ها اتفاق می افتند، التهاب ریه به علت میکروب های گیاهی و ورم نایژه به خاطر یک ویروس اتفاق می افتد، بعضی اوقات، عفونت های قارچی ممکن است به عفونت های سینه منجر شود.

علائم عفونت سینه در کودکان:

عفونت سینه در کودکان معمولا با سرماخوردگی شروع می شوند که به تدریج به سرماخورگی هاد و سرفه تبدیل می شود، نشانه های اصلی عفونت سینه در کودکان که لازم است از آنها آگاه باشید:
• گرفتگی یا آب ریزش بینی
• تب
• کاهش اشتها
• سرفه خشک
بعد از گذشت چند روز علائم بدتر می شوند و ممکن است منجر شوند به :
• سرفه مداوم
• مشکل در تنفس
• افزایش ضربان قلب
• بی حسی کامل

اگر شما مطمئن نیستید که کودک شما از یک سرماخوردگی ساده رنج می برد یا از عفونت سینه، پس با دکترتان مشورت کنید، اگر علائم سرماخوردگی یا سرفه پایدار ماندند، احتمالا کودک از یک عفونت سینه شدید یا ورم نایژه رنج می برد، در بیشتر موارد، علائم ورم نایژه با گذشت زمان بهتر می شوند، هر چند که اگه شما پی بردید که کودک شما بیش از حد معمولی درد می کشد، با دکترتان مشورت کنید، اگر فهمیدید که کودک شما علائم زیر را دارد سریعا و بدون درنگ با دکترتان تماس بگیرید:
• اشتهای کودک به شدت کاهش می یابد وکمتر از نصف مصرف معمولی غذا و شیر در طول ۴۸ می خورد
• کودک نشانه های از دفع زیاد آب را نشان می دهد(مانند عرق کردن شدید)
• خواب آلودگی و بی حالی هنگام عفونت سینه در کودکان دیده می شود.
• خشکی مداوم در سرفه مرطوب
گونه های شدید ورم نایژه می تواند باعث بروز مشکل در تنفس شود، مراقب این علائم تنفسی باشید و اگر این علائم را دارد بلافاصله او را به بیمارستان ببرید:
• کودک به سختی نفس می کشد
• سوراخ های بینی کودک بزرگ شده بود
• اگر ناخن های کودک آبی شدند به علت کمبود اکسیژن
• اگر کودک سریع تر از ۶۰ بار در دقیقه نفس می کشد
• اگر تنفس کودک قطع می شود یا نفس های عمیق و سخت می کشد

 

منبع 

 درد مفصل ران، کودک هم دچارش می شود؟

درد مفصل ران از جمله آزاردهنده ترین درد های سیستم اسکلتی است و میتواند اختلال جدی در راه رفتن ایجاد کند.

درد مفصل ران از جمله آزاردهنده ترین درد های سیستم اسکلتی<Skeletal System Pain> است و میتواند اختلال جدی در راه رفتن ایجاد کند. درد مفصل ران معمولا با لنگش همراه است. مفصل ران یا هیپ Hip joint در محل اتصال تنه و اندام تحتانی است. این مفصل جایی است که استخوان لگن در کنار استخوان ران قرار میگیرد. در مفصل ران سر استخوان ران در درون حفره استابولوم که جزئی از استخوان لگن است قرار میگیرد. منشا درد مفصل ران میتواند بافت های متفاوتی باشد.

آسیب استخوان های دو طرف مفصل ران در اثر عفونت یا شکستگی میتواند موجب درد در این مفصل شود.دور تا دور مفصل ران را پرده بافتی کلفتی پوشانده که به آن کپسول مفصلی میگویند. سطح داخلی کپسول مفصلی لایه سلولی نازکی به نام پرده سینوویال Synovial membrane وجود دارد که مسئول ترشح مایع سینوویال است. مایع سینوویال یا مایع مفصلی موجب لغزنده شدن سطح غضروف مفصلی شده و در تغذیه غضروف مفصل هم شرکت میکند. هر گونه التهاب در پرده سینوویال مفصل ران به علل بیماری های عفونی یا روماتیسمی یا دیگر علل می تواند موجب درد مفصل ران شود.

در اطراف کپسول مفصل ران تاندون ها و عضلات قرار دارند. بین تاندون ها و کپسول مفصل ران کیسه هایی با دیواره نازک وجود دارد که به آنها بورس Bursa می گویند. سطح داخلی بورس ها پوشیده از یک لایه سینوویال است و در درون آن هم مایع سینوویال وجود دارد. التهاب بورس های اطراف مفصل ران که به آن بورسیت Bursitis می گویند می تواند موجب درد مفصل ران شود.

 

وقتی منشا درد ، مفصل نیست

گاهی اوقات منشا دردی که در مفصل ران احساس میشود خود مفصل نیست. بطور مثال گاهی اوقات درد ناشی از هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای می تواند موجب احساس درد در مفصل ران شود. یا درد یک فتق کشاله ران می تواند در مفصل ران احساس شود.درد مفصل ران معمولا در جلوی آن یعنی در ناحیه کشاله ران احساس می شود. گاهی اوقات در مفصل ران در قسمت خارجی لگن و یا حتی در پشت لگن یعنی پشت باسن احساس می شود. با این حال منشا اکثر درد هایی که در پشت لگن احساس می شوند ستون مهره یا مفصل ساکروایلیاک است.

گاهی اوقات بخصوص در بچه ها درد مفصل ران در زانو احساس می شود. بنابراین بسیاری از بچه هایی که درد مفصل زانو دارند ممکن است مشکلی در خود زانو نداشته و علت درد در مفصل ران آنها باشد.بیماری که درد مفصل ران دارد معمولا می لنگد. این لنگیدن در واقع مکانیسم دفاعی بدن برای کم کردن فشار بر روی مفصل ران آسیب دیده است.

شایعترین علل دردی که در مفصل ران احساس می شود عبارتند از :

شکستگی های بالای استخوان ران مانند شکستگی گردن استخوان ران و یا شکستگی اینترتروکانتریک

شکستگی استرسی لگن

در رفتگی مفصل ران

کشیدگی تاندون ها و عضلات کشاله ران

پوکی استخوان گذرای مفصل ران

 

منبع 

عوارض پوستی ناحیۀ زیر پوشک

 

عوارض پوستی ناحیۀ زیر پوشک

که ادرار سوختگی و بثورات پوشک نیز نامیده می‌شود، دلایل مختلفی مثل سایش، حساسیت و رطوبت دارد. اما التهابی که با وجود تلاش شما برای درمان آن با خشک نگه داشتن پای فرزندتان و استفاده از پماد سوختگی پوشک همچنان ادامه دارد، ممکن است ناشی از یک عفونت قارچی باشد.

 

دلایل و عوامل ایجاد عفونت قارچی

همۀ انسان‌ها مقدار بی‌ضرری از مخمرها درون و روی تمام پوست بدن خود دارند. مخمر در واقع یک قارچ است و در محیط‌های گرم و مرطوب مثل دهان، روده، پوست و واژن رشد می‌کند. محیط مرطوب یک پوشک خیس به راحتی می‌تواند باعث رشد بیش از حد این عامل طبیعی و عفونت قارچی شود، به ‌ویژه اگر در حال حاضر ادرار سوختگی درمان‌نشده‌ای دارد.

کودکانی که آنتی‌بیوتیک مصرف می‌کنند نیز بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های قارچی هستند، زیرا آنتی‌بیوتیک، باکتری‌های خوب بدن که قارچ‌ها را کنترل می‌کند، می‌کشد و بدون این باکتری‌ها، قارچ‌ها می‌توانند رشد بی‌رویه‌ای داشته باشند.

همچنین اگر فرزند شما اخیراً برفک دهان داشته که یک عفونت قارچی دهان است، امکان دارد در ناحیۀ پوشک نیز دچار عفونت قارچی شود. به این شکل ساده که وقتی کودک شیر یا غذا می‌خورد، قارچ از طریق سیستم گوارشی او در بدن جابه‌جا می‌شود و به مدفوع می‌رسد و در نهایت در پوشک و درست کنار پوست گرم و مرطوب کشالۀ ران کودک پیدا می‌شود.

 

علائم عفونت قارچی نوزاد و تفاوت آن با ادرار سوختگی

شما ممکن است قادر به تشخیص قارچ در یک التهاب خفیف در ناحیهٔ پوشک نباشید، اما وقتی یک عفونت قارچی کاملاً پیشرفت کرد، معمولاً می‌توانید آن را تشخیص دهید، زیرا ناحیهٔ ملتهب به خوبی مشخص و قرمز رنگ است؛ مرز ناحیه کمی برجسته‌تر است و جوش‌های قرمزی با کمی فاصله از ناحیۀ اصلی دارد. همچنین پوست کودک ممکن است پوسته‌پوسته شود. یکی نشانۀ عمدۀ دیگر حساسیت قارچی این است که معمولاً بیشتر از دو روز طول می‌کشد و به درمان‌های خانگی ادرار سوختگی پاسخ نمی‌دهد. همچنین عفونت قارچی معمولاً در چین‌های پوست ناحیۀ کشاله ران ظاهر می‌شود.

 

موارد نیازمند مراجعه به پزشک کودک

اگر فکر می‌کنید راش کودکتان ممکن است یک عفونت قارچی باشد، برای توصیه‌های درمانی به پزشک مراجعه کنید. اگر موضع و محل این عارضه طی مدت سه روز از شروع مصرف داروی توصیه‌شده توسط پزشک بهبود نیافت، دوباره پزشک را در جریان بگذارید. همچنین در صورت مشاهدۀ موارد زیر با پزشک تماس بگیرید:

• تب

• زخم‌های باز در آن ناحیه

• نواحی زردرنگ ترشح‌دار

این موارد می‌تواند به معنای آن باشد که کودک دچار یک عفونت باکتریایی شده است و برای درمان نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک دارد.

 

درمان عفونت قارچی نوزاد

همیشه قبل از هر گونه اقدام درمانی برای عارضۀ مشکوک به قارچ، با پزشک فرزندتان صحبت کنید. استفاده از پمادهای معمول محافظ پای کودک کمکی به بهبود این عفونت نخواهد کرد، بنابراین پزشک ممکن است یک ضدقارچ موضعی را تجویز کند. برای استفاده لازم است دستورالعمل پزشک را دنبال کنید. استفاده از این داروها معمولاً دو بار در روز است و ضایعات پوستی باید پس از چند روز از بین برود.

صرف نظر از داروهایی که تجویز می‌شود، به یاد داشته باشید که پس از دفع ادرار و مدفوع بلافاصله پوشک کودک خود را عوض کنید و او را بشویید و خشک کنید و حداقل ۱۵ دقیقه او را باز و در معرض هوا قرار دهید. مراقب باشید که پوست را مالش ندهید و اصلاً از دستمال مرطوب استفاده نکنید و اگر هم می‌خواهید از صابون استفاده کنید، مارکی را انتخاب کنید که بدون عطر و بو باشد.

پس از تمیز کردن موضع و اعمال کرم ادرار سوختگی، آن را با یک حولهٔ تمیز خشک و با حرکات ضربه‌ای و بدون اینکه محل را مالش دهید خشک کنید یا اجازه دهید در معرض هوا خشک شود. همچنین اگر هر روز کودک را برای چند ساعت بدون پوشک بگذارید، به بهبود او کمک زیادی می‌کنید. برای به حداقل رساندن احتمالات کثیف شدن زیر نوزاد یا تخت نیز یک حوله یا زیرانداز ضدآب زیر ملافهٔ او بگذارید.

 

جلوگیری از بروز عفونت قارچی در نوزادان

اگر فرزند شما در حال مصرف آنتی‌بیوتیک است یا اخیراً از یک مورد برفک دهان بهبود پیدا کرده، ممکن است قادر به جلوگیری از عفونت قارچی نباشید. اما می‌توانید اقداماتی مثل باز گذاشتن فرزند خود برای جلوگیری از ایجاد محیط مساعدتر برای رشد قارچ‌ها مثل مکان‌های تاریک و مرطوب انجام دهید. همچنین نکاتی در مورد تعویض پوشک هست که می‌تواند از عفونت قارچی یا ادرار سوختگی پای نوزاد جلوگیری کند:

• پوشک کودک را مرتب بررسی کنید و پوشک خیس را سریع عوض کنید.

• پس از مدفوع کودک، باسن او را به طور کامل با آب تمیز کنید.

• قبل از پوشاندن پوشک تمیز، به آن ناحیه فرصت خشک شدن کامل بدهید.

• پوشک را آن‌قدر سفت نبندید که هوا نتواند در اطراف پوست کودک جریان یابد.

• بگذارید فرزندتان گاهی چند ساعت بدون پوشک و برهنه باشد.

• اجازه دهید کودک بدون پوشک روی یک زیرانداز ضدآب استراحت کند.

• یک رومیزی پلاستیکی و یک حولۀ تمیز روی آن نیز برای هواخوری باسن و بازی کودک مناسب است.

 

 

منبع